|
Jak zarządzać zmieniającą się Europą: wyzwania nie tylko instytucjonalne Danuta Hübner doi: 10.15678/ZP.2015.32.2.01 |
|
Unia Europejska, dobre zarządzanie, integracja europejska, legitymizacja KEYWORDS European Union, good governance, European integration, legitimacy |
|
STRESZCZENIE Unia po kryzysie jest spójniejsza i zdolna do szukania dobrych, niekonwencjonalnych rozwiązań, budzących jednak spore kontrowersje. Kryzys doprowadził do reform mechanizmów integracji europejskiej na bezprecedensową skalę. Komisja Europejskiej będzie teraz miała większą odpowiedzialność wykonawczą w obszarach związanych z zarządzaniem gospodarką w strefie euro. Rada Europejska przyjęła rolę quasi-legislacyjną. Parlament Europejski ciągle dorasta do swoich kompetencji, istotnie zwiększonych w traktacie lizbońskim. Zmieniła się też rola EBC, który jest m.in. zaangażowany w jednolity nadzór oraz system restrukturyzacji i uporządkowanej upadłości banków. W ostatnich latach zeuropeizowane zostały również niektóre obszary polityki uprawianej dotychczas na poziomie krajowym. UE uczestniczy w procesie decydowania o narodowych budżetach. Budzi to opory i wymusza poszukiwanie formuły podwójnej legitymizacji poprzez współpracę PE i parlamentów narodowych. Te ostatnie stały się także aktorami europejskimi poprzez mechanizm kontroli subsydiarności. Kolejnym wyzwaniem dla dobrego rządzenia w integrującej się Europie jest system decyzyjny dotyczący zmiany traktatów. W wypadku braku jednomyślności przyjmowane są rozwiązania w postaci międzynarodowych umów, w małym stopniu respektujących kryteria legitymizacji demokratycznej. Traktaty dają gwarancję przejrzystości procesu, a także tego, że w procesie decyzyjnym uczestniczą instytucje europejskie lub narodowe będące częścią demokratycznych mechanizmów rządzenia. Odejście nie tylko od metody wspólnotowej, ale i bazy traktatowej, pozbawia proces integracji tych gwarancji. ABSTRACT The European Union after the crisis is more cohesive and capable of looking for good, unconventional solutions, which, however, arouse substantial controversy. The crisis led to a reform European integration mechanisms on an unprecedented scale. The European Commission will now have a greater responsibility in areas related to managing the economy in the euro zone. The European Council adopted a quasi-legislative role. The European Parliament continues to live up to its competencies, which were significantly increased by the Lisbon Treaty. The role of the ECB has also changed, which is now involved, among others, in uniform supervision as well as in the restructuring and an orderly bank bankruptcy system. In recent years, certain policy areas implemented at the national level were also subject to Europeanisation. The EU participates in the process of deciding on national budget, which causes defiance and inevitably leads to the search for a formula based on dual legitimacy through the cooperation between the EP and national parliaments. The latter have also become European actors through the subsidiarity control mechanism. Another challenge for good governance in an integrating Europe is the decision-making system for the revision of the Treaties. In the event of absence of unanimity, solutions are adopted that assume the form of international agreements, which respect the criteria of democratic legitimacy to a limited extent. The Treaties guarantee the transparency of the process and the participation of European institutions or those of national origin in decision-making as part of democratic governance mechanisms. The departure not only from the Community-based method, but also from the Treaty-based ones, deprives the integration process of these guarantees. |
|
SUGEROWANE CYTOWANIE / SUGGESTED CITATION Hübner D. (2015), Jak zarządzać zmieniającą się Europą: wyzwania nie tylko instytucjonalne, Zarządzanie Publiczne nr 2 (32), s. 5-14. |